bu boktan başlığa yazmak istemiyorum, istemiyordum.
ama ölüyorum, ölmemek için yazıyorum.
aklımın ve yüreğimin almadığı bir karanlık bu.
içim kan ağlıyor, nefesimi düzgün alamıyorum. darmadağınım.
onun acısını hissediyorum, elimden hiçbir şey gelmiyor.
kırılmış, ufalanmış, milyonlarca cam kristaline dönmüş saydam kalbini kaburgalarımın arasında hissediyorum.
ağzımdan hiçbir kelime, hiçbir cümle çıkmıyor ki yarasına merhem olsun...
"hadi kalk ayağa" diyebilsem keşke...
O çiçek.
soluyor...
sevdasında sağlam, yüz bin kere fedakar, güzel kalplim...
canım kardeşim.
Ayrı ve uzak da olsak, seni seviyorum,
ama en önemlisi,
seni anlıyorum.
