böyle bir karasevda kara toprakta biter musikisini hatırlatan gerçeklik. rivayet edilir ki, çok önceleri din ile devlet birbirine sırılsıklam aşıkmışlar. hiç kopamıyorlarmış. çok seviyorlarmış birbirlerini. beraber ne güçlükler atlatmışlar, yine beraber yedi düvele ne namlar salmışlar. gerçek aşk nasıl olur göstermişler. ama gün gelmiş birbirlerinden zorla koparılmışlar. din adam gibi adammış. devlet de hükümet gibi karıymış hani. ama gel gör ki elin oğlu bir fransız züppesi bunların aralarına nifak sokmuş. devlet e demişki kızım sen ona laik değilsin. ayrılın. sen çok daha güzelliklere laiksin. o senin değişmeni istemiyor. oysa dünya değişiyor. o yobazsa sen de yobaz mı olacaksın, olaylara fransız kalma demiş. böylece değişimden bahsederek kızın kanına girmiş. ama allah ın bir takdiri olsa gerek çok sonraları o kızı değişime kapatan yine kendisi olmuş. değişmeyeceksin işte. değişmeyi, değiştirmeyi teklif dahi edemeyeceksin.. ne kadar acı değil mi? din ise hep aynı. hiç değişmeyen. anasından yeni doğmuş bir bebek gibi.
aşk benim, dert benim hasret benimdir.
alın ulan alın devlet sizindir.
birgün kavuşuruz mevlam kerimdir.
beklemek ibadet, burda ibadet zulümdür.
