anatolia albümünde yer alan, tanımlamakta kelime bulamadığım akustik pentagram şarkısıdır. yolların yokuşlaştığı, dizlerin güçsüzleştiği anların hemencecik geçmeyeceğini, geçse de yarınların her seferinde içimizdekileri tamamen alıp götürmeyeceği, huzurlu günleri getiremeyebileceğini belirtmektedir. sözleri gerçekten de dinleyeni bir kardeş görerek -o gerçek içtenlikle- yazıldığından, amaç burada bu yolun yolcusu kardeşe, bu uzun yolda umudu yitirmemesi, ne yapıp ne edip uğraşmaktan didinmekten vazgeçilmemesi gerektiği öğüdünü vermektedir.
senin açından işler yolunda gitmese de dünyanın düzeninden kaynaklı olarak durmadan döneceği, hayatın devam edeceğini tekrar kafaya sokar. benim gibi zaman zaman umudu sıfıra vuran birini bile az da olsa uyuduğu uykudan uyandırabilecek büyük bir etkiye sahiptir.
"sanırsın yalnızlık tek dostun, aldanırsın, kaçmakla bitmiyor hiçbir zaman yalnızlığın" dizeleriyle şarkıyı yazan, söz yazma konusunda olayı bitirmiş, bize önünde saygıyla eğilmekten başka seçenek bırakmamıştır.
