Seni tasvir edecek en iyi madde sigara sanırım. Gidişinin üzerinden yıllar geçti ve ben hala seni unutmak için başka bedenlerde, başka yataklarda kalbimi çürütmeye çalışıyorum. Biliyorsun senden önce sigara içmezdim ben artık nefesim sigara dumanı... Oksijenden çok duman alıyorum içime... Keşke diyorum. Ama olmuyor. Çünkü; keşkelerim senin amalarının yanında sönük kalıyor. Öyle bir şey ki bu içimde yaşadığım şeylerin emsali yok. Sigaranın her dumanında adının bir harfini görüyorum, yanımda uyuyan kadınlara ismini söylememek için zor tutuyorum kendimi. Görüyorsun işte çok zaman oldu. O seviyorum diye kandırdığın adam edebiyatçı oldu artık, yazıyor, her gün yazıyor. Biriktiriyor, bunları döktüğü kitabı okuyacak insanlar "kime bunlar" diyecekken o her satırda seni hatırlayacağını biliyor. Her harf boşluğuna düşen yüzünü koyarak kendine satırlardan yol yapıyor belki bir satırla kesip atmış gibi yarım bıraktığın ömrü tamamlamak uğruna...
