bir şey sakladığını hissederek işkillendiğim ve yarım saat içerisinde sakladığı şeyi yakaladığım zaman ondan değil kendimden nefret ettim.
böyle bir şeyi yaptığını bildiğim halde artık yapmıyorum demesinden sonra güvenerek hiç aklımdan geçirmezken ve onun için uzun bir yola katlanıp mutlu olmak için gittiğim zaman karşılaştığım durum tam da buydu.
peki öğrendiğim zaman ne yaptım. gerçekten o anın başlarını hiç hatırlayamadım ama ağzına sıçtığım gerçektir ya da o benim hayatıma sıçmıştır bilinmez. ilk olarak saygısız bir şekilde küfür ettim çünkü bu saygıyı haketmiyordu. o an tanrının beni bir sınava tabii tuttuğunu değil de benden kendisini inkar etmemi istediğini düşünerek bütün inancımı kaybettim. ne tanrıya ne de insanlara bir gram güvenim kalmadığı kanısına vardım.
ben düştüm bu çukura siz düşmeyin,güvenmeyin. sevin,aşık olun ama sakın karşınızdaki kişiye kim olursa olsun güven konusunda esnek davranın.
ayrılmamdan sonra alıp evine bıraktım ve ilerleyen zamanda tekrar affettim tekrar aynı boku yaşadım. güvenmeyin kardeşim.
