gerçekten psikolojik olarak da beyin olarak da insanı oradan oraya sürükleyen oyun. ofiste aklım oyunda eve gitsem de yemekleri az kalmıştı yemek bulmaya çıksam diye saate bakıyor gözüm. savaşın kötü yanını ve kahramanlıklar dan çok acılara gebe olduğunu anlatan çok başarılı oyun. bu arada yeni versiyonuna (bkz: this war of mine the little ones) çocuklar da eklendiği ve kötü bir durumda çocuğun saatlerce ağlaması da çok başarılı bir ekleme olmuş. içim karardı 2 günde.
Edit: ilk oyunumda şuan gün 32. sadece katia kaldı zavallım.
