Ben de aşiret çocuğuyum. Doğru açıdan bakınca bir aşiretin parçası olmak dünyanın en güzel hislerinden biri.
Bizde bi cenaze, düğün, olay, hastalık vs. gibi bir şey oldu mu herkes her şehirden işi gücü bırakır gelir ve omuz omuza durur. Derdine, sevincine, tasana, hasarına ortak olur!
Bu fani dünyanın yaşattığı her şeyi tek koca bir vücut gibi yaşamaktır aşiret olmak.
Aşiretten olmanın kıymetini en iyi lisede anladım. Lisede can ciğer sınıf arkadaşımızın annesini kaybetmiştik, kaç gün boyunca evlerindeydik ama ben daha önce böyle cenaze evi ve cenaze görmemiştim. Sonraki yıllarda başka örneklerini de gördüm, hâlâ da görüyorum.
Bir avuç insan dışında kimse olmuyor. Ve bu düğünlerde de böyle.
