Ben bunu ekonomi ile biraz somutlaştırarak anlatmak istiyorum.
iki rekabet piyasasını düşünelim. Aksak rekabet ve tam rekabet olmak üzere. Tam rekabeti ülkenin başkanlık sistemi olmayan hali gibi, Aksak rekabette monopolü ise başkanlık sistemiyle olan yönetim şekli gibi düşünelim. Monopol bildiğimiz üzere tekel piyasadır. Ürünün tek bir firmanın bünyesinde üretimi ve arzı olur. Ürünün Piyasa fiyatını o firma belirler ve ürünün fiyatı tüketicinin beklediği fiyattan daha yüksektir. Her malın zayıf da olsa bir ikamesi olmasına karşın tekel ürünün fiyatı fahiştir. Rekabet olmadığı için de ürün fiyatında pek düşüş gözlemlenmez, bu sebeple tüketici bu ürünü her daim razı olduğu fiyattan daha yükseğe alır. Ancak tam rekabet piyasasında durum farklıdır. Piyasada rekabet olduğu için fiyatlarda değişmeler ya da ürün promosyonları gözlemlenir. Çünkü herkes tüketiciye optimal hizmeti verecek ürünü ortaya çıkarmak için çaba sarf eder. Böylelikle firmalar yarış haline girer ve bu durum tüketici lehine sonuçlanabilir. Tüketici memnuniyeti bu alternatifler arasından sağlanabilir. Yani Monopolde tüketici rantı namümkün iken tam rekabette tüketici rantının gözlemlenmesi olasılıklar dahilindedir ve piyasadaki tüm firmalar tüketiciye en iyi hizmeti verme kaygısı güderler.
Şimdi biz ne okuduk, ne saçmalamış bu diye düşünebilirsiniz. Ben bunu kendi bakış açım ile yorumladım. parlamenter sistemin, yönetimde bir çok insanın sözünün değer görmesinin halkın lehine olan bir sistem olduğu düşüncesindeyim. Diğer türlü tekelin piyasaya hakim olup tüketiciyi alternatifsiz bırakması gibi sözü tek bir kişiye vermenin diğer alternatifleri absorbe edeceği her kim başkan olursa olsun ortada.
