materyalist bir insan sayılmam ama deli gibi taptığım birkaç motosiklet var. Yakında öyle ya da böyle birinden biri benim olacak ama bütçe meselesi çoğumuz gibi en büyük engel. hatta bütçe demeyelim de yokluk diyelim. ktm duke 200, yamaha r25, ducati monster 696 ve favorim mt-07 beni benden alıyor dostlar.
özellikle lise yıllarında modifiyeli araçlarab ilgi duyduktan sonra ülkede hemen hiç tadamadığım özgürlük duygusuna motosikletle tanıştıktan sonra sahip oldum. çocukluğumda ilkokul yıllarında cuma akşamları yatağa girerken bulduğum huzuru iki teker üzerinde yeniden tattım diyebilirim.
kendimin diyebileceğim ilk motosikletim mondial xtreme max enduro bir modeldi. Biraz eski ve yıpranmıştı fakat eski görüntüsüne rağmen üzerindeki oynamalarla daha asil bir duruşu vardi. ve ben o duruşa kandım ve bu motosikleti aldım. üzerinde büyük iyileştirmeler yaptım ama o beni her defasında üzdü. nylon lastikleri yüzünden en az 5-6 defa asfaltı öptüm. 1700 tl verip arkadaşımdan aldığım motosiklete bir o kadar masraf yapıp tam donanımlı halde binedemen aynı paraya arkadışıma geri sattım ve 2 hafta sonra kapısının önünden çalındı. arkadaşım paraya tamah etmeyen, beni öz kardeşi gibi gören biri olsa da bu işte parmağım olabileceği fikrinin en az bir kere aklına gelebileceğini çok iyi biliyordum. bu düşüncenin bana haksızlık olacağı o
konusunda sonuca varacağından hiç şüphem yoktu ama huzursuz oldum. Daha sonra hiç aklıma bile gelmeyecek bir şey oldu ve o motosikletin deposu başka bir şasi üzerinde kapımın önüne geldi. benzini bizim.kapıda bitmiş. bir agnostik olarak suphanallah dedim. daha sonra arkadaşıma anlatınca sevindi lan çocuk. benim yapmamış olduğuma sevindi resmen. her neyse bunu anlatma sebebim ne kadar olumsuzluk olursa olsun bazı şeyleri kimse söküp alamıyor içinizden.
şunu çok iyi biliyorumki bunu ancak bir uzvumu kaybettiğimde veya sakat kaldığımda keşke diyeceğim. fakat bildiğim bir şey varki sakat kalmamak için kullanmazsam da keşke diyeceğim. herkesin hayallerine ulaşması ve sağlıkla tadını çıkarması dileğiyle.
