gerçekten insanlık ölmüş be . bugün arkadaşımın yanına gittim , annesi hastalanmış . gittim işte eve , oturduk , elini öptüm teyzenin , çok mutlu oldu . neyse teyze oğlum , canım kıymalı pide çekti . gidip alsan da beraberce yesek , dedi . arkadaşım olacak kalleş ( artık değil ) ne pidesi benim işim başımdan aşkın diyerek , mutfağa gitti . ulan içim bir değişik oldu be , bı düşündüm, annem burda olsaydı benden bir şey isteseydi , aynısını yapar mıydım acaba ? hayır be o kadar şahsiyetsiz , karaktersiz olamazdım herhalde. arkadaşıma ses etmeden lokantaya gittim . sucuklu , kıymalı , kaşarlı her türlüsünden pide yaptırdım , götürdüm teyzeme . bı mutlu oldu bı mutlu oldu , annemi gördüm onda be. içim acıdı , ama sahte gülümsememi kaybedemedim . evden çıkarken o şahsiyetsize de benle arkadaşlığını kesmesini söyledim . eve geldim şuan bunları yazarken bile 1 2 damla yaş akıyor gözlerimden . ama birilerine anlatmam lazımdı . teşekkür ederim...
