Benimde arada bir gelir başıma. Normal hayatımda fazlası ile mutsuz, dertli, kederli ve yalnız olduğum için her akşam üzülecek bir şeyler bulurum. Kendi kendimi mahvederim bunun için. Eğer o gün üzülecek bir şey yaşamamış olsam bile, bir başkasının başına gelen olaya hemen üzülürüm. Neyse işte sonra benim bünye bakıyor diyor ki ulan gidişat kötü, adam gülmeyi unutacak, yarın birgün başına komik bir olay gelirse ne yapacağını bilemeyecek. Arada bir otomatikman çalıştırıyor bu gülme kaslarını. Yoksa bizim kendi irademize kalsa sittin sene gülecek bir şeyler yaşayamayız bu sittiğimin hayatında.
