çocukken bir mahalle bakkalı vardı bizim mahallede. adam işinin ehliydi harbici anlıyordu yani esnaflıktan. sene 2000 falan sanırım acayip acıkmışım hani böyle ölecek gibiyim annemlerde yok evde. çareyi bizim hasan amcada aldım. aramızdaki diyalogo az çok yazıyorum.
h: hasan amca b: ben
b: hasan amca selam annemler kurana gitmiş sanırım karnım da acayip acıktı ben senin yerine bugün gelecek kolileri taşısam ekmek arası bişiyler yapabilir misin bana çok açım abi.
h: (anadolu şivesiyle) oooo triumpintrump neden acıktığın gibi gelmedin oglum kimi aç bıraktık biz git ordan bi meyve suyu kap gel sana kaşarlı sucuklu güzel bir tost yapayım.
b: hasan amcam beee çok sagol yemegimi yiyeyim sana söz yardım edecegim.
yemegimi yedim karnım çok şükür doydu. o gün koli falan gelmedi toptancıdan benim içinde kıyak olmuştu aslında.
aradan 2 hafta geçmeden hasan amca böbrek yetmezliğinden hayatını kaybetti. o günden beri o tostun tadını unutamadım her tost yediğimde keşke hasan amcam hayatta olsa sabaha kadar kolilerini taşısam derim.
