hayattan kendileri kadar keyif alamadığını ve alamayacağını iddia edenler olmuştur.
ama o reddetmenin de tadına bakmıştır. eylemsizliğin eylemini bilir, sessizliğin gürültüsünü duyar. görmek için bakmış, ulaşmak için koşmuştur.
bazen saf olduğunu düşünenler olmuştur; oysa o artniyetin kokusunu yüz metreden alır.
vücudunda oluşan bir morluğun, kendisine atılan çirkin bir iftiranın zamanla kaybolacağını bilir. hataları adını hatırladığı gibi hatırlar.
ardına dönüp baktığında gözlerinde kinden eser bulamazsınız onun.
önemlidir. önemli de kılar kendini. elzem olmayan mumun bir gün elbet söneceğini bilir. bir dost gibi düşmandır. ego şokuna girmez.
sabrettiğinin sonu bazen beyaz bir çarşaf olur sadece, bazen bir parça ekmek.
ve şükreder o çocuk ve bilir şükrettiğinin ne olduğunu, kime şükredeceğini.
"neden?" der zaman zaman, bir parça yıldız koparır sinirli olduğu gecelerde gökyüzünden, kıyamaz kendisine. yaşaması ve sürdürmesi gereken bir hayatı vardır ve bilir bunu o çocuk.
merhamet duymaz. merhametin hatasını öğrenmeye gerek de duymaz. eğer istiyorsa affeder, ama unutmaz.
pişmanlık duyar, pişmanlığını sever ve onu yer, ağır ağır, sindire sindire yer onu.
tükürdüğünü yalar bazen. hayatın tükürdüğünü yalamalarla geçeceğini de bilir, kardeşlerinden nefret ettiği zamanları da gördüğünden.
zamanın kollarını sever.
15 yaşında, eve, elinde bir poşette bir kısa marlboro, iki ekmekle dönerken, "sahibiysen tuzak bunlar" demiştir bu çocuk.
