aldous huxley'in "kadim felsefe" ismiyle çevrilmiş müthiş kitabı.
hinduizm, budizm gibi eski inançlardaki öz düşüncesiyle hristiyanlık ve islamdaki tanrı düşüncesinin ortak yönlerini işler.
kitaptaki tanrı varlığa içkindir, yani evrenin ötesinde yaşayan bir yaratıcı değil de varlığın her tarafına nüfuz etmiş, her yerde ve her şeyde olan özdür bu tanrı.
bilgi, bilenin içindedir. ona ulaşmak ancak bireysel egonun bir kenara itilmesiyle, "ben" "benim" "bana" dilinden vazgeçilmesiyle mümkündür. dilediğin gibi ye, tarzını yarat, kendini keşfet çağında bu elbette insanlara saçma gelecektir. "kulağıma hoş gelen müziği dinlerim" demenin bile ayıp olduğu, görünümlerimizde taşıyıp hiçbir zaman içselleştirmediğimiz farklılıklarla birey olmaya çalıştığımız, sağdan soldan apardığımız değerlerle kurduğumuz derme çatma öznelere ev sahipliği yapan bu çağda öze inmek oldukça zor.
