Seviyordum.
Onun beni uzaktan izlediğini bilmeyi.
Çoğu Zaman hissetmeyi.
Gözlerimi kapayıp keskin bakışlarını hayal etmeyi.
O yokken sinirleneceği bi konudan uzak durmayı.
Bu yüzden sanki beni tebrik ediyormuşcasina Mutlu olmayı.
Durduk yere suratına bakıp gülümseyince Allah tarafından essiz dizilmiş o dişlerini görmeyi.
Hiçbir zaman her istediğimde yanımda olmamışken onu hep içimde hissetmeyi.
Rüyalarımın bas kahramanı oluşunu.
Yatağıma yattığımda hiç ışıltısı sönmeyen gözlerinin aklımdan gidemeyişini.
Sabah uyandığımda ne olursa olsun uzakta Bi yerde nefes alışını hissetmeyi.
Kaybolduğum yerden beni çıkarışını.
Gittiğim tüm şehirleri anlamlı yapışını.
Küçücük odamda kapladığı alanın Kocaman oluşunu.
Elime aldığım her şeyde onu görüşümü.
Vücudumun her noktasındaki izlerini.
Onun için dünyaya gelmiş olma hissini.
Tükenmeyen ona ait olma isteğini.
Söylediği her cümlenin günümün sonunda beni Mutlu edişini.
Müziğinin o güzel sesinin hep kulaklarımda oluşunu.
Sahip olduğum her şeye memnun oluşunu.
Sinirini.
Kıskanç olmadığını söyleyip önüne gelen herşeyden nefret edişini.
Hayallerimin sahibi oluşunu.
ilk ona açtığım hep ona açacağım gizli bahçelerimi sahiplenişini.
Sevmiyorum deyip sevişini.
Gidicem deyip gitmeyişini.
Nefret ediyorum deyip daha çok isteyişini.
Seviyordum.
