sürekli yolculuk yaparim, bi ton olayla karsilasirim ama bu yasadigim olayi ömrümün sonuna kadar unutamiyacagim sanirim.
kuzenimin dügünü sebebiyle izin aldim, atladim memleke geldim. geldigim gün hemen otobüs biletini aldim. (kütahya - istanbul havaalani)
araba yolculuklarinda uyuyamayan birisiyim. uykusuzluktan ölsem bile, gözlerimi kapatsam bile uykuya dalamam. otobüslerde de kimseye rahatsizlik vermemek icin koltugu cok zor duruma düsmedikce yatirmam. dügün günü de geri dönüs olacagi icin; "iki koltuk alayim, en azindan rahat bir yolculuk yapayim" dedim.
neyse; dügün bitti otogara geldim. gece saat 00:30-1:00 civari. otogar tiklim tiklim ana baba günü. bi ton insan var hepsi de gecenin bir yarisi beyaz beyaz giyinmisler otogarda geziyorlar. meger hacilar hacca gidiyormus.
benim sadece ufak bir valizim, bir de sirt cantam var. valizi verdim, gectim yerime.
yolculuk basladi gidiyoruz. arkamda bir yasli bir teyze yasli bir amca. ben de aldim kitabimi okuyorum. daha yolculuk baslayali yarim saat oldu olmadi, bir anda belim ortasinda bir tekme hisettim. ses etmedim. tekmeler dengesiz zamanlarda, siddetini arttirarak devam etmeye baslayinca, okudugum kitaptan bi cacik anlamamaya basladim. iyice rahatsizlaninca arkami döndüm ve teyzeye; "teyzecim, bir sorun mu vardi?" diye sordum. sormaz olaydim. meger teyze benim bu soruyu sormami bekliyormus. acti agzini yumdu gözünü, basladi söylenmeye "goltugu yatirmişin (aslinda koltuk dimdik), yanibasin bombos, benim esyalam ayaklamin altinda bu esyala va, ayaklam sigmiyo ..."
teyzenin derdini anlayinca; "teyze ver ayaginin altindaki esyalari benim yan koltugun ayak altina koyayim" dedim. bunu da demez olaydim, teyze bu sefer yine basladi "ben hacca gidiyom, ne bilem ben sen hirli misin hirsiz misin? beni esyasiz birakirsin ..." careyi susmakta buldum. haci amca hemen uykuya dalmis yada uykuya dalmis numarasi yapiyor ama sesi cikmiyor.
döndüm önüme tekmeleri yiye, yiye bursa´ya kadar geldik. orada bir mola verildi. mola sonunda yerime oturdum. bu sefer koridor tarafina gectim. yolculuk tekrar basladi. bu sefer de o koltukta tekmeler yemeye basladim. arkami dönüp baktigimda; teyze arkama gecmis. dayanamadim "teyze, sen benden ne istiyorsun?" diye sormamla yine basladi "ayagimin altinda esyala va ..." demeye. "iyi de teyze bagaja neden vermedin?" diye sordum. "esyalan yarisini oraya vedik, orda yer galmayinca bunla yanimiza galdi. goltugunu galdir!" dedi. bu sefer de ben söylenmeye basladim. teyze tekme atiyor üstüne söyleniyor, ben de söyleniyorum. "hacca mi gidiyorsunuz evi mi tasiyorsunuz belli degil ...", o ordan "yolculuk etmesini bilmiyon, ne yola cikiyon..."
koltugu degistirdim. bi yarim saat rahat ettim, tam oh cektim yine tekme. "lan ne oluyor?" diye arkama baktim, yine teyze. ben koltugu degistirince haci amcayi kaldirmis yer degistirmis. otogara kadar geldik birbirimize söylene söylene.
ben sinirden catlayacagim. otobüsten indim. teyze de indi bi baktim minnacik bir teyze. muavin esyalari cikartiyor. her cikan bagaji teyze aliyor. bildigin evi paketlemis götürüyor. bana geldi "evladim, yardim edive de sunlari götürüverem" dedi. ses cikartmadim. bi kac kez daha söyledi. yine ses etmedim. bagajimi aldim, sirf o kadinla gitmemek icin sirtimi döndüm cay icmeye dogru gidiyorum, o da arkamdan "kafir, deyyuuus, leeeeeeeeyyn. babababa arkasina da bakmiyo ocagi yanmiyacisa..." diye diye beddua okudu.
ben de otogarda bi yere gidip cay ictim. diger servisle de havaalanina gittim.
