cahil halkın, hastalık, okulda başarısızlık, aile içi problemler ve bilumum dertleri için başvurduğu mahalle arası cinci hocaların din olgusunu bir enstrüman olarak kullanması ve cehaletten çıkar sağlamasıdır.
örneğin (cumhuriyetin ilk yıllarında izmir nakşibendi davasından);
eşinin ilgisizliğinden yakınan bir kadının başvurduğu hoca kadının çıplak göğsüne mürekkeple karınca duası yazar, ardından yanlış oldu diye diliyle silip tekrar yazar. ayrıca (bkz: hüseyin üzmez) (bkz: üfürükçülük).
