tabiatın yorumu ve insan alemi hakkında özlü sözler'de şöyle birkaç güzel şeye değinir:
"... aristoteles'in canlılar üzerine yazdığı kitapta ele aldığı problemlerde ve diğer incelemelerde deneye sık sık başvurduğu da vurgulanmamıştır. çünkü, aristoteles, kararlarının ve aksiyomlarının temeli olarak değerlendirdiği şeyleri deneye başvurmaksızın önceden karar vermişti ve bu şekilde karar verdikten sonra da, doğa felsefesini kendi kararlarıyla bağdaştırmak için, deneyi tıpkı bir esir gibi yanında sürüklemiştir. bu nedenle, aristoteles, deneyi bütünüyle terkeden modern izleyicilerinden bile daha çok ayıplanmıştır."
bilim ve deney aşığı değilim; bacon'a da bayılmam. ama bu söylediği dikkatimi hak etmedi değil.
he arka sayfayı çevirdiğim an, doğrudan kapatasım geliyor kitabı:
"felsefe geniş bir alana sahip olduğu için, batıl inanç ve teolojiyle karışarak bozulmuştur, bu durum hem bütün hem de bölümleri bakımından felsefe için çok zararlıdır." batıl inanç tamam ama teoloji ile felsefe, felsefenin diğer bilgi türleriyle ilişki dahilinde olmak zorunda olması gibi birliktedirler. felsefe yalıtık bir daireye hapsedilemez.
