Doğubeyazıt-istanbul otobüs yolculuğu.
bildiğin kıta değiştiriyorsun.
bitmiyor yol.
87 mola verilen , 12 kere yakıt alınan bir yol.
neyse.
ankara'ya yaklaştık.yolculuğu bitiremeyeceğimi hissediyorum.
ankara'da 1 gece kalıp devam edeyim yarın diye geçiriyorum içimden.
ama hasbel kader otogara girmedi.
2/3 kez yolcu indirip devam ettik.
yaklaşık 3 saat sonra bir yerde mola verdik.
lavaboya koştum. patlayacağım.
10 dk sonra çıktım.
otobüs kaçmasın diye teyakkuzdayım.
acele wc parasını ödedim , sigara yakacağım.
öderken kolonya döktü elime wc sahibi.
alelacele çıktım.
hava rüzgarlı..
sigarayı yakayım diye avuçlarımla ateşi gizlerken olan oldu.
elimdeki kolonya , kapkara gecede alev aldı.
tüm mola sakinleri bana bakıyor.
söndürmek için ellerimle öyle garip hareketler yapıyorum ki gören bir aluet yerlisinin
tanrıya şükranlarını sunduğunu sanar.
ben bu kadar rezil olduğumu hatırlamıyorum.
o yol boyunca kimsenin suratına bakamadım.
