Kavga etmek için bahaneler üretirim. Tartışıp sesimi yükselttikçe bir an rahatlar gibi olsam da sonrasında kalp kırdığım için vicdan azabı çekiyorum.
Eve gelirim annem yemek yapmamıştır. Bu evde görevleri sorumlulukları mı değiştirdik anne diye hönkürürken kafama terlik yiyorum da bir an kendime gelir gibi oluyorum.
2 saatte bir acıktığım da düşünülürse, sinirden stresten yiyip bitireceğim kendimi. Hayat çok zor.
