tam bi buçuk aydır bir kaç kişi hariç iğrenç bir grupla beraber çalışmam gerekiyor. neyse ki herkes kimin sevip sevmediğinin farkında ve en azından saygı var, bunun için gerçekten çok mutluyum. yani şöyle, bir şey yaparken eğlenmiyorsunuz ama canınızı sıkacak bir şey de olmuyor.
hah şimdi bu grup biraz büyüyor sözlük. normalde farklı bir arkadaş grubu olan, önceden baya samimi olduğumuz ama artık çok da arayıp sormayan bi arkadaşım geliyor gruba. o grupta en iyi anlaşabileceği insan benim. çok canım sıkıldı o bi buçuk ay, bi kere ne bileyim öğle arası falan görüşelim demedi. çünkü yanında liseden beri beraber takıldığı arkadaşları var. şimdi o arkadaşları bu grupta olmayacak.
biliyorum ben yine hiç kırılmamışım gibi davranıcam ama artık böyle aranmayıp, zora düşünce insanların bana sarılması zoruma gidiyor. keşke bu da olmasa. tek başıma gayet güzel idare ediyorum. bunlar daha çok sarsıyor.
