Herşeyden önce türkiye de hakim olanlar asla samimi değil. Bana her daim çarşaf giyen kişi başörtüsü takıp yüksek topuklu giyen makyaj yapan kişilerden daha samimi gelmiştir. Fikir olarak anlaşamıyor olabilirim ancak samimi olması artı bir yön.
Türkiye de sorun ruhsal sanırım. Çoğunluğun verdiği güvene sahip olma duygusuyla hiç uyuşmadığı bir fikir veya ideolojiye yanaşmak ruhsal bir tepki olmalı. Ancak sakat prematüre bir tepki. Tepki görmeye cesaret edemeyecek olmanın dışlanma korkusunun tepkisi.
10 kişilik bir iş yerinde 7 kişi cuma ya giderken geriye kalan 3 kişiye ucube gibi bakılması mesela. Bunu hissediyorsun çünkü karşı taraf öyle bakıyor ve senin kötü onun iyi halis bir vatandaş olduğu psikolojisine bürünüyor. Bu psikolojik baskıya muhatap olmak istemeyen o kervana takılıyor.
Tabi bu bir genelleme değil ancak bu psikoloji mevcut. Hayvanlara eziyet etmekten zevk duyan kendinden başka kimseyi önemsemeyen çevresine doğasına yaşadığı ortama saygısı olmayan kitlelerin daha anlamını bile bilmediği duayı okuduğu hatta okumadığı halde cami yoluna koşturması sadece "sevap puanı" olarak açıklanamaz. içerisinde kesinlikle çevrenin ortamın vereceği puanlarda var.
Bugün siyasal islam popüler çünkü para ediyor. Bu konuyu işleyen diziler yapılıyor şarkılar bestelenıyor hatta toplumun önündeki her şahıs bu pastadan nemalanmak için bu görüşe yakın olduğunu deklare ediyor. Ancak bir bakmışsınız aynı kişinin evlilik dışı çocuğu var. Nikahlı karısı varken çıtır sevgilisi var kendisi 50 yaşına gelmişken 20 lik sevgilisi var... Ama siyasal islam farz tabi.
