lan nereden baksan 20 yıldır yaşıyorum bu cıvarlarda. bu 20 yılın 12-16. yılları arası ergenlikle geçti tabii. ergenlik yaşarken arkadaş çevresi de ergen oluyor. herkesin kendini birilerine beğendirmeye çalıştığı o yıllar..
neyse, bu yıllar arasında tanıdığım 10 tane kızın 8 inin gözleri güneşte yeşile dönüyor idi. aslında dönmüyordu, kendileri öyle diyorlardı. şöyle;
- gözlerin ne güzeel. yemyeşil, yosun gibi.
+ seninkiler de kömür gibi. üşürsek çıkarıp sobaya atarız, eheah. (ergen dedik lan. olsun o kadar.)
- aa sen benim gözlerimi bilmiyosuaan. benim gözlerim güneşte yeşil görünüyoo.
oohaa mnakii. sanki gökyüzü zktiğim gözü. okyanusa bakarken de mavi oluyormuş. ne yalan söylüyorlar, hiç anlamadım. hiç anlatmadılar. ne var yani, insanın gözü kahverengi olur, siyah olur. önemli olan onların ne gördüğü değil midir? (vay amnakoym.)
hayır bir de bunlarla iddialaşıyordum ben küçükken. kafamı skim.
+ hadi be. olur mu hiç öyle şey.
- olur tabii. benim annemin gözleri de öyle.
+ hadi çıkalım o zaman dışarı. görelim bakalım.
- olmaz. güneşe bakınca gözlerim bozulur. annem ilkokulda bunu ispat etmeye çalışırken kör olmuş bikere.
+ ?!!
neyse sonra bunlar büyüdü. birkaçıyla görüşürüm hala. yarasa gibi yaşıyorlar lan. gündüz sokaklarda göremezsin bunları. koca bir yalanı yaşıyorlar olm. kimi kocasını kandırmış zaten. ay ışığında jenna jameson oluyorum deyip evlenmişler. çok mutsuzlar şimdi.
göz renk değiştirir mi lan lavuk? topitop mu bu?
edit: hayır ela da değil lan. bildiğin kapkara göz. ela olsa ben bilmem mi.
