Bir rivayete göre çok eskilerden atalarımız karanlıktan korkarlarmış. Daha ateş yokken. Sabah, güneşin yardımı ile toplayıcılık yaparlar, avcılık yaparlarmış. Gece ise sadece ayın ışığı altında korkarak, -insan karanlıktan, belirsizlikten korkar- şafağın sökmesini beklerlermiş. Günümüzde ise, teknoloji gelişti.. Hemde çok. Gece sadece bir dokunuşla bütün odayı aydınlatabiliyoruz. Lakin yinede karanlıktan korkuyoruz. Karanlığı aydınlık yapabileceğimizi bile bile. işte bu insanoğlunun atalarından kalan ortak mirasıdır. Atalarımızdan bize kalan bir içgüdü.
Bence içgüdü bastırılabilir. Belki yokedilemez ama kesinlikle en az seviyeye indirebilir ya da korkmuyormuş gibi yapılır. Benim en çok yaptığım şey budur. Korku insanın doğasında vardır. Örneğin ampulu icat eden veya ampulun patentini çalan edison'da karanlıktan korkuyordu. Ampul icat olduktan sonra bu adam yatarken ampul açık mı uyudu ? Yine karanlıkta korkarak uyudu. Demek ki karanlık ve korku bizim bünyemizin bir parçası.
Buradan bir çıkarımda bulunursak; Karanlık insanı korkutur. Çünkü yukarda da dediğim gibi insan belirsizliği sevmez, belirsizlikten çekinir, korkar. Nasıl x ve y'yi çok karmaşık bir denklemin içinde görünce korkarsak işte zifiri karanlıkta, karmaşık bir denklem olur.
