6 yıldır sahip olduğum en güzel şey. olmasaydı ne yapardım gerçekten bilmiyorum. hani derler ya ''dertler paylaşınca azalır, mutluluk paylaşınca artar'', bunun doğruluğunu size en iyi o gösteriyor, anne baba değil; çünkü nesil farkı bazı şeylerin doğru algılanmasına engel oluyor, ve sizi susup gerçekten anlamaktansa öğüt vermeyi tercih ediyorlar çoğunlukla. bence bu yüzden en iyi arkadaş da insanın yemek içmek kadar temel bi ihtiyacı.
aramızda 310 km var(şu an google yardımıma yetişti, bunu ezberleyecek kadar sapıklaşmamıştım yanlış anlaşılmasın) ve ben kendisini birden aşırı özlediğimi fark ettim. bunları yazma sebebim de bu zaten sadece. hesabımı bilmiyor ama kendisine seslenmek istiyorum buradan: iyi ki varsın!
