Burjuva demokrasilerinde efsaneleşmiş kuvvetler ayrılığı ilkesinin ve millet iradesi geyiğinin türbancılar ve laikciler arasında yaratılan bir suni kriz ortamında zeytinyağı gibi suyun üzerine çıkma refleksi gösteren emperyalizmin ulusal taşeronluğunu üstlenmiş değişik çıkar gruplarından dönemsel olarak kapitalist tekellere ruhunu ve ülkesini en iyi satan tarafın karşı tarafı egale etmek için hazırlamış olduğu savunmadır. Biliyoruz ki kapitalist ağa babaları ne derse hukuk da aynısını tescil edecektir. Ne de olsa her iki oligarşi de babalarının çok sevdiği ve biri diğerinin ekürüsi olan çocuklarıdır.Halk arasında şöyle bir deyiş de vardır : " it iti ısırmaz. "
