Ergenliğin girmesiyle beraber cinsel kimliği havaş yavaş aktifleşen kişi ilk önce toplumun kendine biçtiği role göre cinsiyetlere odaklanıyor (kızsa erkeklere bakmak, erkekse kızlarla ilgilenmek gibi) bir süre sonra gereken hisleri yaşamadığından dolayı içgüdüsel olarak kendi cinsine kayıyor.
Bir sabah uyanıp da "artık eşcinselim!" demiyorsunuz. Aylarca (hatta beli yıllarca) toplumun biçtiği kimlikten kurtulamayıp kendi cinsindekilere ilgi duyduğundan dolayı kendinden nefret eden, kendini ucube gibi gören insanlar tanıyorum.
Ne yazık ki burada dalga geçtiğiniz kadar kolay gelişmiyor hiçbir şey.
