Çocukluğum. Akşam ezanına kadar dışarda kalmam. Çişim gelse de akşama kadar tutmam (çünkü eve erken girersem annem daha çıkarmazdı). incik boncuk alıp satabilme umuduyla kolye, bilezik yapmam. Annemden para isteyince taa 4. kattan demir paraları atması ve onların peşinde koşmam. Tüm mahalle büyük, küçük, yaşlı demeden yakartop oynamamız. Ve daha bir sürü şey. O zamanlar büyümeyi isterdim mal gibi sanki ne bok varsa. ilerde de küçülmeyi istersin derlerdi anlamazdım. Haklılarmış.
