178.
-
Karakoç da gider… (Allah, rahmet eylesin.)
Dedim birgün çağrı üzre
kayaları oyup gider.
Kara yerin bağrı üzre
çayır çimen yoyup gider.
Ömür tel tel sökülünce,
kocayıp bel bükülünce,
kışlağına çekilince,
Hasanı'na doyup gider.
Yörüğe yol sorulur mu?
Göçeğinde yorulur mu?
‘Hay’ deyince durulur mu?
'Vur Emri'ne uyup gider.
Yelesine, toynağına,
ak yılkının oynağına,
aşkın kutsal kaynağına
pusatını soyup gider.
Kurtbala’nın kefesini,
dadaşını, efesini;
verince kurt nefesini
Mihriban'da koyup gider.
Hakan ilhan Kurt
