filmi izlerken junonun karnı büyürken sizin de içinizde sanki bir şeyler büyür. aptal lise geyiklerine maruz kalmayı beklerken başrol oyuncumuzdan iddialı ve eğlenceli replikler duymak filme bağlanmayı sağlıyor. filmde duygusallık hafif bir esinti gibi, ne çok soğuk ne çok sıcak. filmdeki hödük atletizmci bile film sonunda sempatik gelir insana. aldığı ödülleri hakedip haketmediğine dair ahkam kesmektense, son sahnedeki hüzün dolu huzuru yaşamayı es geçmemek gerek.
