ikinci yarı rüya gibiydi.
o nasıl bir atmosfer...
akşamın 9'una kadar yağmamış yağmur ısrarla yağıyor, durmak bilmiyor.
çekler 1-0 önde ama bizimkiler inanmış, akın akın geliyorlar, gol gelecek belli. sonra emre güngör sakatlanıyor, yerine başı beyaz bandajlı adaşı emre aşık girecek, kenarda bekliyor. ulan bakıyorum, sanki er meydanı, yaralı bereli, nasıl olursa herkes savaşıyor, diyorum normal, bunlar osmanlı torunları. *
sonra sahada 10 kişiyken çekler nadir ataklarından birini yapıyorlar, bir anda 2-0 oluyor maç. aslanlar gibi oynarken gelen bu gereksiz golle türkler susuyor, umutsuzluk bulutları yağmuru sürdürüyor.
tam şu an spikerle ağlamaklı sesiyle konuşan arda, 21 yaşındaki kahraman bizi umutla dolduruyor. son 15 dakikaya 2-1'lik skorla girerken, 'acaba?' sorusu her yerimizi doldurdu.
sonrası, rüyaların en güzeli. 87'de nihatın golü, sonra 90'da bir tane daha...
şu an türkiye yıkılıyor, silahlar patlıyor, kornalar çalınıyor, bense anlatamayacağım duygularımı gözyaşlarımla harmanlıyorum.
allahım bitmesin, bitmesin bu rüya...
şimdi rakip hırvatistan. ne olur? *
