'Giallo'; italyanca'da 'sarı' anlamına gelir ve bu tür adını, o dönemde ve öncesinde italya'da basılan ucuz polisiye-gerilim romanlarının kapaklarının genelde sarı renkte olmasından almaktadır. Bu tür romanların Giallo formatını tema anlamında beslediği söylenebilir.
Giallo türünün sinemada ilk yansımasını 1969'da Dario Argentonun çektiği The Bird with the Crystal Plumage (L Uccello Dalle Piume di Cristallo) adlı filmle bulduğu görüşü hakimse de, Argento'nun vatandaşı ve tarz anlamında kendine örnek aldığı Mario Bavanın da daha önce çekilmiş bu türe ait olabilecek bazı filmleri bulunur. Bava'nın 1963 tarihli La ragazza che sapeva troppo (The Girl Who Knew Too Much) filmi bu türün ilk örneğidir.
Giallo aslında bir Amerikan biçimi olan ve 30lardan itibaren Amerikan korku sinemasında yaygın olarak uygulanan Whodunnit (Kim Yaptı) polisiye biçiminin bir yeniden sunumudur. Aynı zamanda Exploitiation (istismar - Sömürü) sinemasının izlerine sahiptir. Özellikle Hitchcock'un 1960 tarihli klasiği Psychonun (Sapık) bu türün ortaya çıkmasında büyük etkisi olmuştur. Giallo biçimi whodunnit geleneğini kullanarak ve Psyco tarzı öyküleri istismar ederek, orijinalinde olduğu gibi psikolojik ve temelli değil, yüzeysel ve görsel anlamda ve barok bir sunumla aktarır. istismar sinemasının birçok diğer alt örneklerinde görülen kadın ve cinsellik istismarı da Giallo biçiminin doğal bir ekidir. Cinayet sahnelerinde kurbanların ağırlıklı olarak kadın olması ve ölüm biçimlerinde kadın cinselliğine baskı yapılması bu türün bir diğer özelliğidir.
