Üç yıldır hayatıma kimseyi almıyorum, bir erkek için kadınların ilgisini reddetmek zordur, bunu başardım, çok zor oldu, yere geldi yastıkla seviştim, yeri geldi yorgana sürttüm. Ama onurlu yalnızlığımdan asla ödün vermedim. Şaka bir yana o giderken önce kendime sonra ona söz verdim. Zaman verince ne olacaksa artık, sanırım "Ehehe bak seni ne kadar çok sevdiğimi gör diye bekledim" demek için böyle bir kerizlik yapmış olabilirim.
Şimdi sam sapım, zaman çok hızlı akıp geçti. Ve şu aralar içim kıpır kıpır. Boş olmadığını düşündüğüm hatunun profilini stalk eylerken etrafında eli ayağı düzgün bir kaç elemanı gördükten sonra "aslında sana hiç ihtiyacı yokmuş be oğlum" diyerek sekmeyi kapattım. Hiç eskisi gibi keyfim yok neden bilmiyorum.
