Doğruydu.
Yaşamak kimileri için en meşru yoluydu intihar etmenin...
Bir şehri geride bırakmak gibi
Yosun tutan gözlerini son kez döküp...
Yaşadım, gördüm.
Herkese aynı şansları sunmadı hayat
Herkese aynı cömertliği göstermedi
Herkes kurduğu hayallere gidemedi...
Bir şans daha isterken hayattan
Son kez mutlu olmayı denemek için
Aslında içte en küçük bir umut olmadığını fark ettiğinde
Doğduğun günkü gibi
Yalnız ve çıplaksın...
Ve hiçbir gün sırf sen istedin diye
Oturup bir iskemleye denize karşı
Öylece seyredemediysen şu köhne hayatı
Sırf içinden geldiği halde
Ağlayamadıysan rahatça
Şişmiş gözlerine bakıp iç geçiremediysen
Sırf moralin bozuk olduğunda
Suratını asamadıysan dilediğin gibi
Yaptığın onca iyiliği anlamamışlarsa
Ve bu koskoca hayattaki tüm üzüntülerin
Tek suçlusuysan
Doğduğun günkü gibi
hiç yaşamamışsın....
ipini çektiğin yaşanmışlıklar yakana yapışmış
Çırpınmak nafile
Hayat seni kocaman bir girdaba sokarken
Ve sen ait olmadığın bir dünyada her sabah tekrar doğarken
Üstelik bu hikayenin kahramanı da değilken...
Kimse beni anlamadı demenin anlamı olmadığı gibi
Yazmanın da anlamı yok bundan sonra...
Bir yazarın otobiyografisiydi
Doğdum
Öldüm
Sevdim
Öldüm
Yaşadım
Öldüm!
