Efendim şimdi şöyleki,bol salçalı ve yağlı makarna löpürdetilir,(ne haltaysa artık) annenin ısrarı üzerine bakkala gönderilen hanım kızımız, başka zaman olsa görmek için denk getireceğim diye çabaladığı mahalle aşkını ( hahah o zaman aşk nerde platonikti tabi) görür. akabininde kocaman gülümsemesi "keşke ağzını silseydin" cümlesiyle yüzünde sönerken bu yer niye şimdi yarilmadiki? Diye ağlaya ağlaya eve döner..çok ağlamıştım utancımdan..kücüktüm be sözlük.
