Türkiyede din ikiye ayrılmakta.
A-küçük yaşta gördüğü duyduğu. Yani taklidi.
B-irade kullanımı %100'lere yaklaştığında kendisinin araştırıp okuyup, anlamlandırıp uyguladığı tahkiki kısım.
Evet şimdi esas sorun; küçük yaşta bilinç altına yerleşen din ile, ilerki yaşta tahkiki manada öğrenilen hakikatler mübarezeye kalkışıyor. işte bu durumda kişi eğer bu yolu doğru ayarlayamazsa; ya komple yaşamama yolunu seçiyor.
Veya; her ortama göre tasannuvari tavır takınıyor.
işte bu noktada din devre dışı kalıyor ve ahlaksızlık yol buluyor.
işte bu nedenle din ihtiyacı insanlığın ilk döneminden itibaren gerekli olan bir durumdur. Çünkü ahlak eğer kişiye göre olursa, ayıp durumu neye göre kime göre diye sorarım.
Mesele uzun. Hakikatte herkes tarafından aslında biliniyor.
