"man's ego is the fountainhead of human progress." şeklinde bir açıklaması olan yazar. ki bu açıklama sonuna kadar doğrudur ve bu kadar özlü olması ayrıca hayranlık sebebidir. ayrıca kitapları, insanda yeni ilhamlar uyandırır, mutlaka okunmalıdır. kapitalizme bok atmadan önce durup düşünmeyi gerektirir.
insana dair dedikleri de doğrudur (sırf felsefi açıdan değil, biyolojik açıdan da) ama onun atladığını tahmin ettiğim nokta, insanın egosunun kendi sonunu hazırlayacak olmasıdır. kısacası, onun övdüğü insanın bireysel doğası ve aklı, bence evrimsel olarak uygunsuz bir türün özellikleridir. insanı özgür kılan aklı ve bencilliği, onun en büyük düşmanlarıdır aynı zamanda. hem sadece kendine değil, tüm ekosisteme ve gezegene de olmaktadır olan.
peki bunun sonu nedir? çıkış nedir veya nasıl bir insan hayal etmeliyiz? bence bunların cevabını aramak yersiz çünkü insan, gerçekten bir paradoks. ışık saçan ama bu sırada kendini yakıp yokeden ve etrafı da ateşe veren bir mum gibi. fight club'taki "kişisel gelişim, aslında zihinsel mastürbasyondur." lafı en doğrusu bu noktada. varılacak bir hedef yok insan için, en büyük illüzyon ise olduğuna inanmak.
bana bu ilhamları verdiği için ve yalnız olmadığımı hissettirdiği için teşekkür borçlu olduğum insandır aynı zamanda.
