saat 3 sularında evimde görülmüşüm.
bir yandan ağlayıp bir yandan içiyorken..
yalnızmışım ve dağınıkmış ev..
çöpü dökmemişim kaç gündür, birikmiş.
masmavi bir deniz,
geceye yenik düşmüş; gözlerimin altı siyah..
bitmemiş mi gezin ey seyyah, ama sen söz vermiştin!
dönecektin..
bana veda etmemiştin,
bekle demiştin..
kaç gece geçti istanbul'da böylesine,
sessizliği delen martı çığlıklarıyla yalnızlığımı paylaştığım..
ve verilmiş sözler ile birlikte kapının ardına konmuş bir kaç çöp poşeti..
ve kutsanmamış bekleyişlerle geçmiş koca bir kış..
koca bir kış, ardından gelen yaz ve sonbahar.
sonbahardaki yapraklar gibi dökülmüşüm.
düşmüşüm, kırılmış..
parçalarım el değmeyecek kadar keskin ve küçükmüş.
toplamak isteyenler acı ile silkinmiş.
kanatmışım..
kanatlarım bir boşlukta uçmaktan yorgun düşmüş..
tedirgin bir bekleyiş sarmış zihnimi..
ah o dumanlar yok mu..
bilerek beni peşinden sürükleyen dumanlar..
bilerek beni bir boşluğa hapseden dumanlar..
bilerek ve isteyerek değil miydi ama?
ve ben biliyordum..
ama lütfen, lütfen neyi bildiğimi sormayın bana!..
annem ağlamış, korkmuş..
ne olmuş ona? gözleri mi çökmüş?
sarılmak istediğim zaman yüzünü çevirir olmuş.
onca şeyin üstesinden gelmiş kadın bir otun oğlunu kemirmesi karsısında çaresiz kalmış.
lanet olsun baba!
lanet olsun nasıl da göremedik biz annemin içindekileri!
lanet olsun bize!
ve biz hiç mi gösteremedik o yüceliğe sevgimizi?
neden artık annem bana yüzünü çevirir olmuş baba?
sen bunların cevabını verebilir misin?
...hani verilmiş sözler demiştim ya..
işte o sözler bir uyuşturucu tadında, tatmin edici ve bir o kadar da kadar da sahteydi..
ve ben,
kendimi kaptırmışım bir kaç söze..
kendimi kaybetmiş, gözümü açtığımda bambaşka bir insan olmuşum.
tatmin etmez olmuş hiç bir zevk.. sevdiğim kız bile terketmiş..
beynimi kemirmiş, yemiş, eritmiş beni kafamdakiler.
düşünemez olmuşum.
düşünmekten korkmuşum!
erkeğine kuyruk sallayan orospu bir kedi misali kapıyı açmış ve beklemişim sonumu..
