şirkete yeni bir arkadaş başladı. geçen hafta işler yoğun mesaiye kaldık. müdür, ben, iki projeci ve bir de bu kızcağız. yeni başlayan bu arkadaş 18 yaşında.
senden ceviz ağacını bangır bangır açtım hep bir ağızdan söylüyoruz. bu arkadaş yadırgadı, senin sürekli 'ne sen bunun farkındasın ne de polis farkında' demeni ve şu cümleyi kurdu 'ne komik şarkıymış ya eheh'
kesif bir sessizlik yaşandı cem abi. kulağındaki kulaklığı çıkarıp bunu sormuştu bana. 'kaç doğumluydun sen' dedim. "98" dedi. evet "98"
"duydun mu hiç cem karaca'yı" diye sordum. "duydum" dedi. "hangi şarkısını biliyorsun" diye sordum. önce havaya sonra ekrana sonra masaya ardından bana bakarak dudağını "bilmiyorum" der gibi büktü.
ardından, senden sonra tekrar uyarlanan şarkılarını dinlettim. önce barış akarsu'dan ıslak ıslak'ı açtım. hatırladı aa bu şey değil mi dedi, ama barış akarsu'yu da tanımıyordu. ardından kurban'dan namus belası'nı açtım. aa bu şey filminde çalıyordu dedi.
sonra şarkıyı durdurup kulaklığında çalan şarkıyı merak ettiğimi ve sesi hoparlöre vermesini rica ettim.
mustafa ceceli çalıyordu cem abi.
ben seni, barış abi'yi, erkin koray'ı, neşet ertaş'ı, aşık veysel'i, moğallar'ı ve adı aklıma gelmeyen bir çok ustayı neredeyse her gün yaşatıyorum. rahat uyu cem abi. yadırgamadım kızcağızı. ama üzüldüm be abi.
