Teşebbüs ettim çok zor kurtuldum ve normal odaya çıktığımda en yakınımdan şunu duydum " bir dahakine öyle bir yap ki direkt cenaze işlemlerinle uğraşalım" ve o gün bugündür dört kolla sarılırım hayata. Her zaman neşeli gülerken görürler beni. Belki bir çok gece ağlarken düşünürken canımdan can bırakırım yastığıma ama sabah güneş gibi doğar da başlarım. Düşsem de kalksam da devam ederim asla yılmadan. Ne olurda olsun herkes tarafından çabuk unutulursunuz bu yüzden yaşayın sonuna dek. Başta kendiniz için. Bir soru.
