Bundan üç dört yıl önce ilaç kullanıyordum. Birçok düşünce beni rahatsız ediyordu. Hava ılıktı. Gece sabaha yaklaşırken birden kendimi on katlı binanın penceresinden aşağıda hayal ettim. ince bir çizgi gibi gelmişti. O an kendimi aşağıda yatıyor gibi düşündüm. Bilmiyorum, sadece o çizgiyi ayıran bir duvar ve pencere vardı. On katlı bina beni alıp götürür mü diye de düşündüm, peki ya ölmezsem.
Peki yaptım ki tabiki hayır. Herhalde şu an bu satırları yazamazdım. Ondan sonra da gelip geçti bu tarz düşünceler ama bilmiyorum, düşünemiyorum artık. Ama yapmayın derim, mekan değiştirmek bir nebze sizi bu düşüncelerden alıp götürüyor. Eninde sonunda ölüp gideceğimiz bu dünya için arkada kalanların her gün ölmesine içim el vermedi. Şu an dünyada hep başkaları da yaşasın diye mücadele ediyorum. Para mı alın sizin olsun, iş, araba mı, buyrun onlar da sizin, makam mı hiç gerek yok ben aşağılarda çalışırım, okul mu önüme geçebilirsiniz, ağır bir iş mi ben yıpranayım sorun yok. Ancak dünya daha yaşanılır bir yer olsun. Bu dünya ne sana ne bana kalmayacak. Son nefesine kadar içimdeki kötü duyguları yenip benden sonrakilere güzel bir dünya kalsın istiyorum. Tüm kötülüklere, kirlenmişliklere rağmen biraz daha dayanın. iyi ki de yapmamışım diyeceksiniz.
