Birçoğumuz için dipsiz bir bataklıktır. Attığın adımları geldiğin yoldan geriye izleyemeyeceğini çamura ve pisliğe batana dek anlamazsın. Battığındaysa yönünü geleceğe çevirmiş olman hala bataklığın içinde ayaklarını sürüyor olduğun gerçeğini değiştirmez. O yüzden büyük başarılar ve muazzam güzellikler barındırıyor olmadıkça (ki fazlasıyla beklenmedik bir durum olurdu bu) dönüp geçmişe bakmak batmayı göze almayı gerektirir.
Yönümüzü daima geleceğe ve aydınlığa dönmeli; yüzünü güneşe dönen çicekler ve çocuklar gibi.
