Mutluluğa bir anlam vermek gerekirse, bu içimizdeki rahatlık ve denge duygusudur. Yaşamdan hoşnut olmaktır. Bunlarsa ancak insan kendini özgür hissettiği zaman varlığını sürdürebilir. Özgür çocukların yüzleri ışıl ışıl ve korkusuzdur; sıkıdüzen altındakilerse sinmiş, mutsuz ve korku doludur. Mutluluğun en iyi tanımı elden geldiğince az baskı altında olmaktır. Çocuklar neden dağınık? Çocuklar neden oyuncaklarını kırıp döker? gibi sorular duymaktayım. Bir çocuğu neden dağınıklıktan vazgeçirmek ister ki insan. Yaratıcı insanların çoğu dağınıktır. Çocuklar dağınıklığı görmezler bile. ilerde derli toplu olurlar nasıl olsa. Oyuncaklarını kırıp dökmesinin amacı ise onların içinde ne olduğunu öğrenmektir.
Ayrıca çocuk dayak ve öğütlerle kendinden nefret eden birine dönüştürülmüşse, önüne çıkan herşeyi kırıp dökmesi de gayet doğaldır. Çocukları özgür bırakın. Onları kendi hayal dünyalarıyla başbaşa bırakın. Onlara sevgi ile güzel şeyler sunun.
Çocuklarımız bizim geleceğimiz...
