Kusura bakmayın ama iğneyi bu sevgili gençlerimize batırmalıyız önce, sonra çuvaldızı işverene batırırız.
Sevgili taze üniversite mezunu gençlerimizin birçoğu karpuz gibi büyüme konusunda ihtisas yaptıkları için sıklıkla karşılaştığımız bir durumdur.
4 sene boyunca güzel ülkenin herhangi bir yerindeki bir iibf de okumuş. 365x4 gün boyunca yaptığı en büyük aktivite derse gitmek olmuş ki bu konuda kendini bile kandırmış, sanki kendisine bir lütufta bulunuyormuş gibi. Kendi alanıyla alakalı kendine herhangi bir derinlik katmamış, mezun olduğunda yapmak isteyeceği işi seçmemiş, mesleğinin gereksinimi olacak donanımların sahibi bile değil, 4 yaz boyunca karpuz misali büyütmüş kendisini, özel sektörde çalışmak isteyeceğinde dalga mı geçiyorsun ulan it diyecekleri yabancı dil bilmeli miyim sorusuna her daim eğitim sisteminin kötülüğü ile cevap vermiş, özel sektörde çalışacak ama staj nedir bir haber hatta çalışmak nedir bundan daha bir haber, eş dost vasıtası ve referansıyla bulunabilen işi de beğenmemiş haspam, velhasıl olmamış bu arkadaş çiğ yani daha.
Sonrasında ise bu arkadaşın iş bulma (bulamama) süreci başlıyor. Hayatın sillesi 20 küsür yıllık birikimiyle gelince de ağır geliyor haliyle.
Ne bekliyordunuz arkadaş ? Sen olsan kendinden ne yapardın yani ?
Sonrasında başlıyor zengin koca arama çalışmaları. Şuna ayrılacak vakti kendine ayarlasa vallaha çoktan girmişti işe sözde çakal. Bir de bunun erkek versiyonu var ki tam bir saf. Madem iş bulamadın boştasın git önüne engel olarak çıkan askerliğini bitir benim saftirik oğlum. Ama yok valla yok billa yok.
Özel sektörün kalifiye, iş bitirecek, rasyonel ve pratik düşünebilecek, sorumluluk almayı bilecek kişilere ödemek istediği o kadar çok parası ve aynı zamanda ihtiyacı var ki anlatmakla bitmez arkadaşlar.
Buna rağmen diyorsan ben yazdığın grubun içerisine girmiyorum ama yine de iş bulamadım iş arıyorum, yaz bana sana söz veriyorum ücretsiz yaşam koçun olacağım.
