Çocukluğumun başlıca eğlence sebebidir.
Mahalle kültürüyle büyüdüm ben, hem yaşıtım hem benden küçük hem de bende büyük arkadaşlarım oldu. Kalabalık arkadaş gruplarıyla oyunlar zevkli olur bilen bilir, benimkisi de öyleydi her kafadan arkadaşım vardı.
Kış geldiğinde karlar lapa lapa yağıp tuttuğunda mahallenin çocukları sözleşmiş gibi dışarı çıkar kartopu oynardık.
Kardanadam vazgeçilmezimizdi. E o zamanlar selfie çılgınlığı da yok analog fotograf makinesi olan(çok havalı bir durum) herkesin toplandığı bir kardanadamlı fotograf çekerdi. Tabiki herkeste o fotograf olmazdı.
Dik yokuşumuz vardı ana caddeye bağlanan o yokuş bizim tren yapıp kaydığımız yerdi. Geceden bir şekilde birileri suyu döker buz tutardı( e araba yok denecek kadar azdı ve kimse de öyle yokuş fantazisi yapamazdı).
Herkes birbirinin arkasına oturur kayardı.
Karlar lapa lapa yağar biz o yokuştan mutluluk kahkahalarıyla kayardık.
Çocukluğum kardı.
Eskiden sivas'ın karı şu anda istanbul'a yağan kar gibi olur ve mart sonuna kadar da pek yerden kalkmazdı. Öyle okullar da tatil yapılmazdı. Sert iklimin sert kurallarına da alışık oluyor insan; istanbul'da yaşamaya başlayınca yapılan tatiller ilk zamanlarda beni oldukça şaşırtmıştı.
Dedim ya sert iklim.
