çocukluğumda magnumun sadece büyüklerin yiyebileceği bir dondurma çeşidi olduğunu zannetmeme sebep olmuş reklamlardır. hep dekolteli, manken tipli ablalar, sürekli bir erotizm, bir şehvet, şuh bakışlar, magnumu ısırınca "ahh uhh" sesler çıkarmalar. kadınların bir dondurma uğruna sokaktaki erkeğe özel dans gösterileri sunmaları falan filan.
insan çocuk olunca, bu şekilde tanıtılan bir dondurmayı yemeyi de "ayıp" zannediyor, büyümeyi bekliyor haliyle.
