sürekli tartışılan bir şeydir. tartışılmaz diye bir şey yoktur.
ancak tartışanlar kesin bir şeklide taraftırlar.
din deyince yerli münnevver ve münevveriyelerimizin aklına nedense (belki de işlerine geldiği için) ortaçağ avrupa dinleri gelir. ben kendi dinimizden örnek vereyim;
ebu cehil ve saz arkadaşları mezarlığın birinde eski mi eski, çürük mü çürük bir kemik parçası bulurlar ve peygamberimize (sav) getirip;
- ya, yani şimdi bu tekrar mı diriltilecek. nasıl olur? gibisinden kendilerince ayar çekerlerdir. bilmezlerdi ki garipler daha o dönemden dna'yı, falanı filanı.
- evet. denirdi onlara. sizi yoktan var eden, kemikten de var edebilecektir.
böyle işte. dini tartışmaya başladığınızda kendinize (kendinizce) iyi ya da kötü bir taraf seçersiniz. ve o taraftan tartışabilirsiniz. çünkü iman (adı üzerinde iman) şüphe kaldıramaz.
