şu tenha yaz okulu günlerinde o 6 buçuk saatlik yol nasıl geçer diye düşünürken; uğranılan ilk şehire kadar yandaki koltuğun boş kalması, ierleyen duraklarda da şansın devam etmesi bu sırada hobbit ve pigme karışımı olan kişinin iki koltuğa büzüşerek uyumasıdır. çok huzurludur ve son durağa kadar iananılmaz şekilde böyle devam eder. ancak bi yandan da can sıkan bir durum vardır. koccaman otobüste yanı boş olan tek kişi odur. vebalımıyım niye kimse yanıma oturmuyor diye düşünmeye başlar,üzülür ama mutludur da bir yandan. ne hissedeceğine karar veremez bir türlü, maldır çünkü...
