1- canlı, cansız, nefes alan, nefes almayan, katili, masumu, bebeği, yaşlısı, hayvanı, kedisi, köpeği, karıncası, devesi, kurdu, kuşu, toprağı, taşı, yeri, göğü...
yaratanı hatırlatır her yaratılan bakmayı bildiğinde onlara, dehşete düşer insan yaratanın yüceliği karşısında, sevgisi coşar, lal olur dili, anlatamaz hislerini. kötünün fıtratında varsa kötülük etmek, insanın fıtratında da vardır sevmek.
iyiyi sevdiğin gibi kötüyü, güzeli sevdiğin gibi çirkini ve bilumum olumsuzlukları sevebildiğinde ego adına kalmaz bir şey, sen kalmazsın, sıfırlanırsın. birlikten hiçliğe ulaştın mı sonrasında hiçlikten çokluğun içinde buluverirsin kendini. aslında her yaratılana baktığında yaratanı aklına koyarsın, daima ona sevgiyle dolanırsın. belki de sana her şeyi yaratan o yüceyi hatırlattıkları için sevmişsindir yaratılanları.
2-yaradılan insanın içindeki yaratana karşı olan sevgiye, aşk a hayran kalıp adı sanı ünvanı önem temsil etmeden o kişiyi yaratan a duyduğu sevgiden dolayı sevebilmek. bir mıknatıs misali. ****
