iq seviyesinin yükselip uzmanlaşarak cahilleşmesi-uzman/cahil-sonucu oluştuğu iddia edilen durum. bu artış tanrı inancını azaltıyorsa, eq seviyesinin yükselmesi durumunda da kişi pokerde asla kaybetmez(?)
iq seviyesinin tespitinin gerçekleştirildiği metodun açıkca belli olması üzerinden, o alanda uzman olmak, diğer konularda cahil kalmak manasına da gelebileceğinden cehalettir. einstein'in iq seviyesi en yüksek insan olduğu söylenir, kendisi fizikçi, o konuda uzman. fakat sosloyoloji, psikoloji, sanat ve benzer diğer birçok konuda, o alanın uzmanları yanında fikri olmayan bir cahil. öyleyse iq seviyesi aklın genel olarak gelişmiş olmasının ispatı değil.
akıl sahiplerinin bazıları, genel bilimsel verilerin depolanması ve eklektik yöntemle bir kanıya varabilmek yetisini gösterebildiğinde; diyalektik, müsademe, mefhum u muhalif, istihraçın zihninde yeşermeye başlamasının ardından gelişip, fikir üretme, kemale erme noktası olan concept-proposition-syllogism-reasoning(kavram, yargı, sonuç, çıkarım) mevkiinde artık onca yolu aşıp gelmiş, aklını çıkarıma varan noktaya dek terbiye edip, ehlileştirebilmiş olmasının neticesinde tanrılaşır.
aklıyla tanrılaşmış birinin artık bir tanrıya ihtiyacı yoktur. bunları, tezlerini çürüttüğünüzde, kendi savlarının açmazlarıyla ikna metodolojisine yöneldiğinizde ve az bile olsa başarılı olduğunuzda, tanrılarına küfür edilmişcesine tepki vermelerinden tanır, deşifre debilirsiniz. egoları durmaksızın akılın dolduruşuyla hırlayan bu kişiler, tanrılaştırdıklarının gücünün yetmediği yerde baskıcı ve zalim olabilirler.
eq'yu yukarıda bırakmıştık, alıp aşağıya sadece duygu kavramına tasvirle sabitleyip aklın aynı yöntemle geliştirilmesini de yanına koyduğumuzda önceki akıl sahibine göre bu kişinin tek sıfatı olacaktır: yobaz.
dolayısıyla bu sıfatın bu coğrafyada tek sahibi kılınmış kişisi müslümandır ve müslüman, iddia makamının ebleh nazariyesine göre hiç araştırmaz. araştırsa dahi, araştırdığından içtimai meselelere inandıkları üzerinden sentez yoluyla gidip kanıya varması, çıkarıma gitmesi, sonuca ulaşması pek mümkün değildir. çünkü o, aklı tüm yetenekleriyle birlikte inandığı yaratıcının hizmetinde olandır.
ölçülemeyen fakat, var olduğu kesin olanlara anlam katamadığı halde, akılla izah edilemeyen varlığı tartılıp biçilemeyenlerin hayatın ortasında yaşıyor olmasına inat, akıl tanrısının hizmetkarı olmuş, yok sayılmışların öteleyicisi kişi ile aklını kullanan ama ilahlaştırmayanın mücadelesi dünyanın sonuna kadar devam edecektir. bir sonuç var elbet: kazananı maverada göreceğiz. diğer akıl sahibinin diliyle de izah edelim, haksızlık olmasın: ya da asla bilemeyeceğiz.
meselenin özünde bir seçim yapmak zorunluluğu fiilinden başka bir şey olmadığı gerçeği doğrultusunda, son cümlenin muhatabı 2 tarafın hatrına:
t1- ölüm = başlangıç.
t2- ölüm = yokluk.
